Considering the prevalence of obesity, diabetes and cardiovascular diseases, significant interest has been focused on the gut microbiota-diabetes and cardiovascular system interaction, because the gut microbiota has been recognized as a modulator of human health. Dysbiosis, characterized by pathological changes in the gut microbiota, has been reported in cardimetabolic disorders, such as overweight and obesity, dyslipidaemia, atherosclerosis and hypertension. Furthermore, dysbiosis can disturb gut immunity, which increases the risk of acute cardiometabolic events. Therefore, the changes in the composition of the gut microbiota can affect host metabolism and immunity. The aim of this review is to look through the current knowledge over gut microbiata and expand the view on key roles of intestinal microflora during development of cardiometabolic diseases as T2DM, hypertension, dyslipidemia and atherosclerosis, also discuss the roles of microbiata regulating agents such as pre- and probiotics.

INTRODUCTION: On-demand treatment protocols in the maintenance treatment of gastroesophageal reflux disease (GERD) are cost-efficient and easy-to-use treatments.This study aimed to compare the efficacies of H2 receptor antagonists (H2RA) and proton pump inhibitors (PPI) in on-demand treatment of GERD.
METHODS: Patients with persistent GERD symptoms were enrolledbetween January-November 2015 and were randomly separated into two equal groups. The patients in the first group were commenced on ranitidine 300 mg as H2RA and the patients in the second group were commenced on pantoprazole 40 mg. A 4-point Likert-type scale generated by the researchers was applied to evaluate the frequencies of reflux symptoms and their impacts on activities of life and business life.
RESULTS: Fifty-two patients were included, of whom 26 (50.0%) were in the PPI group and 26 (50.0%) were in the H2RA group. There were no significant differences between the study groups both before and after treatment in terms of the severity of reflux symptoms. There were significant decreases in the H2RA group in terms of the domains of retrosternal burning sensation, regurgitation, nausea and vomiting, and burping (p=0.036, p=0.027, p=0.020, and p=0.038, respectively).
DISCUSSION AND CONCLUSION: PPIs and H2RAs were both effective in maintaining symptom control and improving the limitations in work or activities in on-demand treatment.Nonetheless, the higher amount of the medication use in the H2RA group compared with the PPI group led us to conclude that using PPIs during on-demand treatment might be more appropriate than using H2RA in this setting.

INTRODUCTION: Obesity is an important risk factor for cardiovascular diseases. The present study is aimed to evaluate the association of insulin resistance with body mass index (BMI) and body fat percentage (BFP) in obese female.
METHODS: Female participants aged 18 years or older, with a BMI ≥ 30 kg/m2, visited the obesity outpatient clinic between January – July 2015, were enrolled into the study. BMI and BFPs of all participants were assessed by bioimpedance analysis. Besides, fasting insulin (FI) and fasting plasma glucose (FPG) levels were measured and HOMA-IR was calculated using the formula; “FPG (mmol/L) x fasting insulin (uIU/mL) / 22.5”. Participants with a HOMA-IR level of 2.5 and above were considered to have insulin resistance.
RESULTS: One hundred and seventy females were included in the study and the mean age was40.53 ± 10.12 years. While there was a positive correlation between HOMA-IR and BMI, no significant relationship was observed with BFP (p=0.01 and p=0.523, respectively). There was a significant relationship between BMI and BFP (p<0.001).
DISCUSSION AND CONCLUSION: While there was a relationship between HOMA-IR which is the indicator of insulin resistance, and BMI, no relation was found with BFP.

INTRODUCTION: Night Eating Syndrome (NES) was first described in 1955 and recently categorized in DSM-V. The prevalence is 1.5-5.7% in general population and reaches up to 5.7% in young adolescents. The aim of study is to determine the prevalence of NES in university students and related factors with NES.
METHODS: 179 university students (17 male, 162 female) was enrolled to this cross-sectional study. Data were obtained by a questionnaire applied to face to face. Questionnaires includes socio-demographic features, medical history and an anthropometric parameters of participants. To evaluate of NES, Turkish version of the Night Eating Questionnaire (NEQ) was used. Statistical analysis was performed by using SPSS 17.0. All descriptive statistics were reported as mean ± SD. p values < 0.05 were considered as a statistically significant.
RESULTS: Nineteen participants (10.6 %) met the criteria of NES. There were no significant differences between NES and non-NES group according to gender, age or Body Mass Index (BMI) groups. Also, there was no correlation between BMI and NEQ points of participants (r=0.03; p=0.690).
DISCUSSION AND CONCLUSION: In conclusion, this study impact that NES was high in Turkish university students. So assessing the presence of NES in young adolescents may help to found out other psychiatric and eating disorders.

Hypothermia occurs as a result of increase in heat loss or decrease in heat production and it is defined as falling of body temperature below 35°C for any reason. Hypothermia which seen in all age groups is a severe condition that can be resulted with death if it is not treated. In this case report, epidemiology, pathophysiology, clinical features and treatment of hypothermia were discussed over a case report.

Objective: “The Collaboration Protocol For School Healthcare Services” was signed between the Ministry of Health (MH) and the Ministry of National Education (MNE) on May 17th, 2016 and the pediatric and adolescent healthcare follow-up program has been put into practice country wide in Turkey. The population between the ages of 3 to 21 years-old is supposed to get visits and follow-ups annually according to the program. Daily applications to the Family Medicine Centers (FMC) throughout Istanbul were overmultiplied after beginning of the program and it was reflected in the press. In this study, it was aimed to estimate the increase in the workload of Family Medicine Units (FMU) in Istanbul, resulted from the program in 2018.
The new workload increase estimation has been held with respect to age group of 5 to 21 years, since the age group of 0 to 56 months already receives the service within the scope of baby-children follow-ups. The program should be applied according to the guide of “ Baby, Child and Adolescent Follow-up Protocols”. Minimum time requirements for the medical procedures of follow-up were not mentioned in the guide, and no comprehensive timing study done for FMUs, determined in the literature. The practice time needed for follow-ups has been estimated on the experiences gained from the family medicine practice.
The number of family physicians in Istanbul was 3985 in November 2017. The mean number of daily applications for each family physician in Istanbul was 44 in 2017. According to the data from TÜİK (Turkish Statistical Institute) the population of 5 to 21 years-old age group which causes the extra workload in Istanbul was 3.739.069. In new practice, the age group of 5 to 21 years-old (n=3.739.069) should apply once a year, and then those groups of 5 years-old (n=220.771) and 10 to 21 years-old(n=2.635.216) also need measurements of hemoglobin and hematocrit, and should apply once again for evaluation of results.In this case, total annually expected applications should be 6.595.056. Total working days in 2018 are 231 with the exception of a 20-days of annual leave.Under these circumstances, a mean application number of 7,16 per FMU was expected daily. When it was compared with the daily outpatient applications of 44, the number of applications rises by 16 % with the new program.When the workload was estimated only based on the compulsory procedures, the time cost required by the program was 3,06 hours/ day per FMU.The increase in time cost of the program per FMU was estimated as 38,25%, when compared with 8 hours of daily work time.
This new program causes a huge increase in workload of FMUs. The human workforce of health system to carry out this program every new year is also not adequate. Insisting to carry out a huge program like this one with limited sources might effect the quality of follow-ups and other services provided in FMCs negatively. The program of children and adolescents’ health follow-up has an important role on improvement of health, but the existing health workforce sources could be utilized more productively by measuring opportunity costs and detailed planning with the scope of sources required by other health development programs.

Objective: Obesity is an increasing public health problem among both childhood and adults today, and therefore Nutrition-Friendly Schools Project encouraging healthy diets and an active life style has been brought on. The aim of this study was to evaluate physical activity and nutritional habits of the children at two nutrition-friendly secondary schools.
Methods: This is a descriptive study and performed with the volunteer 6th and 7th grade students of two nutrition-friendly secondary schools at a similar background and socioeconomical status in Tuzla province of Istanbul. Data were collected in October 2017. Students were asked about their sociodemographical features, nutritional habits and physical activity behaviour by a questionnaire. Additionally Quality of Diet Index (QDI) was applied. Heights, weights and waist circumferences were measured.
Results: Data obtained from 542 students (49.6% male, 50.4% female) who filled out the QDI scale totally, out of 645 students enrolled into the study, were evaluated. According to their BMIs 18.6% was obese, 25.3% was overweighted and 1.3% was thin. According to waist circumferences, 40.6% of them had abdominal obesity. Of the students, QDI 27.5% had good, 55.9% had fair and 16.6% had low points on QDI. Ones who had high BMIs, had low points on QDI. Both BMIs and waist circumference had a negative but also low correlation with QDI points (respectively, r=-0.114, p=0.008 and r=-0.086,p= 0.044). Students who spent 3 hours a day in front of tv or computer had lower QDI points, but had no difference with regards to BMI and waist circumference when compared to others who spent less time there (6.2±2.3, 5.3±2.5, p=0.001). BMIs and waist circumferences of the students declaring they had overweight relatives in their family, were (p<0.05). Although 51,4% of the students who had overweight relatives in their family, also had abdominal obesity,only 34% of the others with no overweight relatives, had abdominal obesity (p<0.001). Of the students, 44.4% had reported that they were doing no sports but only the school activities. Girls were doing less sports compared to boys (p<0.001). BMIsand waist circumferences were found higher among the ones who did not any sports(respectively, p=0.01 ve p=0.03).
Conclusion: In our study, it was found that the obesity rate was high despite all the nutrition-friendly activities. Therefore, developmental practices for healthy diets and physical activities at out of school time should also be taken into consideration as well, at the nutrition-friendly activities performed at schools.

Objective: Breast cancer is number one cause of death in women and responsiblefor almost 7.4 million deaths. The aim of this study was to determine the controversial and unconvertible risk factors related to life style, that take place in developing breast cancer; and also to evaluate effects of these risk factors on developing breast cancer, together with mammography results, which is an early diagnostic method for breast cancer.
Methods: A total of 375 women who accepted to join the questionnaire were included into the study. Questions intended to measure the knowledge levels on the early diagnostic methods of breast cancer, and oriented at sociodemographical features, were asked to the participants together with the form recommended by the Ministry of Health. Body mass indexes (BMIs) were estimated by measuring height and weight.
According to the risk assessment form for breast cancer it was estimated as:
≥400 the highest risk
301-400 high risk
201-300 medium risk
≤200 low risk.
Means, frequency, t-test and chi-square test were used for analysis and level of significance was accepted as p<0.05.
Results: Mean age of the women participated in the study was 50.,23±7.07 (min-max= 40-69 years).Most of them (53.1%; n=199) were between 40 to 50 years old, graduates of primary school (56.8%; n=213) andhousewives (77.3%; n=290). Of the women, 17.1% was smoker (n=64) and the rate of ones never doing exercisewas 60% (n=225). It was determined that 25 (6.7%) women had their first menstruation ≤11 years of age and 124 (33.1%) had >15. Sixteen (4.3%) had a baby after 30 years of age. Of the women who had children, 24 (6.4%) had never breastfed a baby.50.7% of the women (n=190) were already in menopause and 20 (5.3%) of them were having HRT (Hormon Replacement Treatment), with a mean HRT time of 3.85 months.
Thirteen women (3.5%) had their first degree relatives with breast cancer history, 159 (4%) had a breast cancer history among their second degree relatives and 5 (1.3%) had their own history of breast cancer. Six (1.6%) women was determined with a very high MRP (Mean Risk Point), 29(7.7%) with a medium point and ve 340 (90.7%) with a low point.Malignity was determined in a low risk woman.
Of the women who knew BSE (Breast Self-Examination), 25.6% (n=96) had learned it fromfamily physicians; 13.1% (n=49) from general surgeonsand/or gynecologists and the other 71% (n=71) from TV. Two hundred and nine (55.7%) women had previously gone through testing for breast cancerand 182 of them (48.5%) had a mammography test. From 28 participants who had cancer in the family, 39.3% (n=11) had no information about BSE and they did not know how to do it.

Objective: Nutrition is very important in every aspect of life. Healthy eating habits in the adolescence period constitute the basis of being healthy adults in later ages. Academic success is related to many factors such as eating habits, physical activity and so on. This research was conducted to investigate the relationship between university students’ nutritional habits, body mass indexes and academic achievement.
Methods: In the study, a questionnaire was applied with informed consent form to the volunteer students in order to determine the socio-demographic characteristics, eating habits and body mass indexes. Academic achievement of the students was evaluated with weighted grade point average (AGNO). The data obtained in the study were analyzed by SPSS 21.0 statistical program. Significance level was taken as p <0.05 in all statistical procedures. Frequency, percentage, independent t test, one way analysis of variance (ANOVA) and Pearson correlation analysis were used in the evaluation of the data.
Results: More than half (51.2%) of the students participated to the study were students in the Department of Nutrition and Dietetics. 69.5% of students’ body mass index was normal. While 49.3% of the students think that they some time seat healthy, 35.7% think that they are eating healthy. While 87.8% of the students stated that they had missed meals, 60.6% stated that they missed lunch most frequently. 65.7% of the students stated that they some times consumed meals, while 27.2% stated that they consumed meals. There was a weak, negative and siginificant correlation between students’ body mass indexes and academica chievement (r= 0.178; p = 0.009). There was a significant difference between academic achievement of students according to skipmeals (p = 0.012). Academic achievement of the students whot hought that they were eat healthy were significantly highert han those who did not think that they were eat healthy (p = 0.017). Academic achievement of the students who thought that they were eat healthy some times were significantly higher than those who did not think that they were eat healthy (p = 0.019).
Conclusion: Students’ eating habits are related to academic achievement. Particular emphasis should be placed on nutrition in order to raise healthy, productive and successful generations in the adolescent era, where development continues and habits acquired may continue in adulthood. Nutritional training and incentives can be useful for this purpose.

Amaç: Kronik Hepatit B (HBV) enfeksiyonu sessiz seyredebileceği gibi kronik hepatitten siroza hatta hepatosellüler karsinoma kadar yol açabildiği klinik tablolar nedeniyle önemli bir halk sağlığı sorunu oluşturmaktadır. Hepatit B aşısı 1998 yılında ulusal aşı takvimine alınmıştır. Çalışmamızda Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları kliniğine başvuranhastalarda kronik hepatit B sıklığını saptamak, risk faktörlerini belirlemekhastaların klinik özellikleri, uzun dönemli izlem sonuçlarını değerlendirerek, aşılama programı öncesi ve sonrası hasta sayısı ve karakterindeki değişiklikleri belirlemek amaçlanmıştır.
Yöntem: 2006-2018 yılları arasında Göztepe EAH Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Kliniğine başvuran 0-18 yaş arası (ortalama 93 ay) 381 hasta (236 erkek, 145 kız) çalışmaya alındı. 1998 ve sonrası doğumlular (150 olgu) bir grup, 1997 ve öncesi doğumlular (231 olgu) bir grup olarak ayrıldı. Hastaların başvuru yakınmaları, aile öyküleri, risk faktörleri,
HBeAg durumları, ek hastalıkları, tedaviler ve uzun dönemli takipleri hasta kayıt ve dosyalarından retrospektif olarak değerlendirildi.
Bulgular: 2006-2010 yılları arasında çocuk polikliniğine başvuran hasta sayısı 321 iken, 2011-2018 yılları arasında başvuran hasta sayısı 60 idi.87 hastada annede, 26 hastada babada, 34 hastada kardeşte, 19 hastada diğer aile bireylerinde HBV enfeksiyonu saptanması nedeniyle yapılan aile taramasında hepatit B enfeksiyonu saptanmıştı. 19 olguda annede gebelikte yapılan serolojik testlerde hepatit B enfeksiyonu varlığı saptanmış, 42 hastada ise annenin 2. veya 3. gebeliklerinde HBV serolojisi pozitif bulunması nedeniyle önceki çocuklarında HBV(+) bulunmuştur. Bu olgularda anneye önceki gebeliklerinde tarama yapılmadığı ve annenin durumundan habersiz olduğu ifade edilmiştir. 49 olguda rutin sağlık taraması, aşı yapılması öncesi okul, havuz, staj başlama öncesi bakılan testlerde, 69 hastada halsizlik, karın ağrısı, bulantı vb non spesifik yakınmalar nedeniyle, 22 hastada elektif operasyon öncesinde, 12 hastada malinite nedeniye tedavi öncesi ve izlem sırasında ve 3 hastada diğer nedenlerle yapılan testlerde hepatit B taşıyıcılığı saptanmıştır. 1998 ve sonrası doğumluların hepsinde annede taşıyıcılık mevcuttu. Hastalardan 63 tanesi interferon ve antiviral tedavi aldı. 29 olguda anti Hbe pozitifliği gelişti. Tedavisiz izlenen hastaların 22 sinde spontan antiHbe(+) leşti. Hepatik yetmezlik gelişen hasta olmadı.
Sonuç: Çalışmamızda Kronik HBV sıklığının aşılama programı sonrasında oldukça azaldığı izlenmektedir.1998 sonrası doğumluların tamamında annede taşıyıcılık olması aşılama ile çocuklarda vertikal geçişli olanlar dışındaki enfeksiyonların kontrol altına alındığını, daha çok kronikleştiği bilinen antenatal ve natal geçişli Hepatit B enfeksiyonlarının gebelikte tarama ile saptanması, gebelikte uygun tedavi ve bebek doğar doğmaz aşı ve Ig tedavisi verilmesi gerektiğinin önemini vurgulamaktadır. Tarama ile yakalanan hastaların fazlalığı da indeks vakaların yakınlarının taranmasının önemini bir kez daha göz önüne sermektedir.

Amaç: Önlenebilir ve tedavi edilebilir bir hastalık olan hipertansiyonun (HT) 2025’e kadar HT sıklığının %20 azaltılması hedeflenirken ilgili hedefe ulaşmada aile hekimliklerine önemli sorumluluklar düşmektedir. Kronik hastalıkların yönetiminde sağlık hizmetleri yanında bireylerin de etkin rol alması beklenmektedir. Sağlığı korumak ve sürdürmek için bilgiye erişme ve bilgiyi kullanma becerisini belirleyen sağlık okur-yazarlığının (SAY) kronik hastalıklarda tedaviye uyum, acil hizmetleri kullanımı, hastaneye yatışlarla ilişkili olduğu; SOY’dakiyetersizliklerin olumsuz sağlık sonuçlarına, riskli sağlık davranışları ile maliyetlerde artışa neden olduğu ortaya konmuştur.Literatürde birinci basamakta çalışanların, düşük SOY olan hastaları görme sıklığından haberdar olmaları ve iletişimlerini hastaların ihtiyaçlarını uygundüzenlemelerinin hastayla ilgili daha olumlu sonuçlar elde etme açısından önemli olduğu belirtilmektedir. Ancak bu konuda yapılan çalışmaların sınırlı olduğu görülmektedir. Hipertansiyonu olan bireylerde sağlık hizmeti kullanımını değerlendirmek, bireylerin aldıkları hizmeti nasıl değerlendirdiklerini belirlemek, sağlık okur-yazarlığı düzeyinin sağlık hizmetleri hakkındaki görüşleri üzerine etkisini incelemek amaçlanmıştır.
Yöntem: Mersin merkez ilçelerde sahada yürütülen kesitsel nitelikte bu çalışma 23.11.17 ile 23.04.18 tarihleri arasında yürütülmüş olup, araştırmanın verileri Birey Tanılama Formu, Kronik Hastalık Bakımını Değerlendirme Ölçeği-Hasta Formu, Sağlık Okuryazarlığı Ölçeği ile toplanmış ve hastaların tansiyon ölçümleri gerçekleştirilmiştir. Verilerin analizinde sayı, yüzde, ortalama, standart sapma, medyan, t-testi ve korelasyon analizi kullanılmıştır. Minimum örneklem sayısı Mersin il merkezi 18 yaş üstü nüfusu 619480 [2], hipertansiyon prevalansı %24 olacak şekilde, %95 güven aralığı ve %5 hata payı ile 280 olarak hesaplanmış, merkez ilçelerin nüfusuna orantılı olarak yaş ve cinsiyete göre tabakalama yapılarak çalışmaya 300 kişi ile alınmış,10 ankette verilerin büyük ölçüde eksik olması nedeniyle çalışma 290 kişi ile tamamlanmıştır.
Bulgular: Yaş ortalaması 48.92 ± 15.01 (min-max=19-94) yıl olan örneklemin yarısıkadın (%54.5), evli (%77.9), lise ve altı eğitime sahip (%76.9) ve çalışmamaktadır (%51.8). Çalışmaya katılanların %61.2’sinin sistolik/ diastolik tansiyon değeri normal sınırların üzerindedir.Kronik Hastalık Bakımını Değerlendirme Ölçeği toplam puan ortalaması 2.84+0.96 ‘dır (min-max=l-5). Alt ölçek¬lerin ortalamaları ise; hasta katılımı 3.21±1.16; karar verme 3.11+1.04; amaç belirleme 2.74+1.02;problem çözme 2.87+1.09; izlem/koordinasyon 2.55±1.05’dir. Yaş, tanı süresi, son bir yılda doktora başvuru sayısı ile Kronik Hastalık Bakımını Değerlendirme Ölçeği puanı arasında negatif yönde istatistiksel olarak önemli ilişki varken (p=0.001), hastane başvuru ve acile başvuru sayısı arasında ilişki yoktur (p>0.05). Cinsiyet, medeni durum, çalışma durumuna göre Kronik Hastalık Bakımını Değerlendirme Ölçeği toplam puan ortalaması farklılaşmamaktadır (p>0.05).Sağlık okuryazarlığı Ölçeği toplam puan ortalaması 29.1 (21.8-36.3)’dir. Alt ölçeklerin ortalaması ise sağlık hizmeti 32.3 (26.0-37.5), hastalıktan korunma 33.3 (20.0-33.3), sağlığın iyileştirilmesi 27.1 (17.7-36.0); bilgiye erişim 26.49 (18.9- 35.9), bilgiyi anlama 30.3 (22.7-36.4), bilgiyi değerlendirme 27.8 (20.8- 34.7), bilgiyi uygulama 30.3 (24.1-37.9)’dür. Erkeklerin sağlık okuryazarlığı ölçeği kadınlardan(p<0.01), çalışanların puanları çalışmayanlardan yüksektir (p<0.01).
Tanı süresi, hastaneye başvuru sayısı, acile başvuru sayısı ile Sağlık okuryazarlığı Ölçeği toplam puan ortalaması ilişki değilken, bir yılda doktora başvuru sayısı ile negatif yönde anlamlı ilişki vardır (p<0.01). Sağlık Okuryazarlığı Ölçeği toplam puan ortalaması medeni duruma göre farklılaşmamaktadır (p>0.05). Hastaların kronik hastalık bakım puanları ile sağlık okur yazarlığı ölçek puanları arasında ilişkiyi değerlendirmek için yapılan Spearman Sıra Farkları Korelasyon işlemi, bakım ölçeği ile okuryazarlık arasında pozitif yönde ve anlamlı düzeyde ilişki olduğunu göstermiştir (r=0.47, p<0.01 ). Ölçülen tansiyon değerinin hipertansif olması ile sağlık okuryazarlığı ölçeği ile kronik hastalık bakım ölçeği puanları arasında ilişki yoktur (p>0.05).
Sonuç: Hipertansiyonu olan bireylerde kronik hastalık bakımında”amaç belirleme, problem çözme ve izlem/ koordinasyon” alanlarındaki yetersizlikleri azaltmaya ve sağlık okur-yazarlığını geliştirmeye dönük çalışmalar yapılmalıdır.

Amaç: Sportif alanda gerçekleşen beklenmedik ölümleri azaltmak için bazı stratejiler belirlenmeye çalışılmıştır. Spor yapacak ani kardiyak ölüm adaylarının olay gerçekleşmeden önce saptanarak yarışmalı sporlardan men edilmesi bu stratejinin en önemli halkasıdır. Çalışmamızda spor raporu için aile hekimliği polikliniklerine başvuran ve rapor için hastanemize yönlendirilen hastalarımız retrospektif olarak değerlendirilerek ayrıntılı anamnez, fizik muayene ve EKG ile birlikte Ekokardiyografinin yapılmasının gerekli olup olmadığını tartışmaya çalıştık.
Yöntem: Çalışmamız retrospektif bir çalışma olup, Nisan 2016–Ocak 2018 tarihleri arasında hastanemize başvuran ve spor öncesi sağlık raporu almak için Çocuk Kardiyolojisi polikliniğine aile hekimlerince yönlendirilen çocuk olgular dahil edilmiştir.Araştırma sonucunda elde edilen veriler SPSS 16.0 programı ile değerlendirilmiştir.
Bulgular: Çalışmaya 974 çocuk dahil edildi. Bunların 661’i erkek (%67.9), 313’ü (%32.1) kız idi. Çalışmaya dahil edilen çocukların yaş ortalaması 11.38±3, kızların yaş ortalaması 11.6±3, erkeklerin yaş ortalaması 11.29±2.99 idi. Hastalarımızın 30(%3.8) tanesinde Amerikan Kalp Akademisi taramasına göre bulguya rastlanılmasına rağmen sadece 1 tanesinde ekokardiyografide patoloji saptandı. 974 hastanın 6(%0.4) tanesine spor yapamaz raporu verildi. Başvuran hastalarımızın kalp ritmleri %83.3 sinüs ritmi, %15.9 sinüs aritmisi, %0.4 sinüs taşikardisi, %0.2 ventriküler ekstra atımlara, %0.2 uzun QT ritmindeydi
Sonuç: Kişilerin spora başlamadan önce taramadan geçmesi gerektiği bir gerçektir. Ancak bu taramanın ne şekilde yapılacağı halen tartışmalıdır. Spora katılım öncesi muayenelerin temel amacı ani kardiyak ölüme neden olabilecek, altta yatan ve gizli kalmış kardiyovasküler bir anormalliğin ortaya çıkarılmasıdır. Spora katılım öncesi değerlendirmelerinde temel olan öykü, aile öyküsü, fizik muayene bulgularına eklenecek EKG ve/veya EKO değerlendirmesinin morbidite ve mortaliteyi azaltmaya olan katkısı yadsınamaz. Spor yapacak ani kardiyak ölüm adaylarının olay gerçekleşmeden saptanarak spordan men edilmesi bu stratejinin en önemli halkasıdır. Çalışmamızda 974 hasta değerlendirilmiş olup 6 hastamız spordan men edilmiştir. uzun QT Sendromlu 2 hastamız EKG ile, 4 hastamız ise (aort kök dilatasyou) EKO ile tespit edilmiştir. Spor öncesi değerlendirme ile ilgili dünyada konsensus sağlanılmış değildir.özellikle akraba evliliklerinin sık olduğu ve konjenital kalp hastalığı riskinin yüksek
olduğu bizim ülkemizde spor öncesi değerlendirme raporlarına ekokardiyografi bir tarama testi olarak eklenebilir.

Amaç: Yoğun ve stresli çalışma koşulları hekimlerin iş yaşam kalitelerini olumsuz etkileyen yorgunluk ve üretkenlikte azalmayla karakterize tükenmişlik sendromuna sebep olmaktadır. Maslach ve Jackson, tükenmişliği daha çok insanlarla yüz yüze çalışmayı gerektiren iş kollarında çalışanlarda, uzamış stres ve bununla kişisel başa çıkma yöntemlerinin yetersiz kalması sonucu gelişen kronik fiziksel yorgunluk, ümitsizlik ve olumsuz benlik kavramıyla birlikte gelişen mesleğe ve yaşama karşı fiziksel, duygusal ve zihinsel yönden bir tükenmişlik hali olarak tanımlamışlardır (1,2). Tükenmişliği bireyin işinden duygusal olarak uzaklaşması ve tükenmesi (emotional exhaustion), duyarsızlaşma (depersonalizasyon) ve kişisel başarının (personal accomplishment) düşmesini içeren üç boyutta incelemişlerdir (1). Asistanlık, uzun çalışma saatlerini içeren yoğun bir öğrenim dönemiyle karaktarizedir. Çeşitli çalışmalarda asistanlarda tükenmişlik düzeyleri %18-76 arasında gösterilmiştir (3-6).İş ortamının özellikleri tükenme ve iş doyumu üzerine etkilidir (7). İş doyumu, çalışanın kendi işinden duyduğu hoşnutluk, kendisini ve işini değerlendirmesi sonucu ulaştığı olumlu duygusal durum olarak tanımlanmaktadır. iş doyumu, bireylerin fiziksel ve ruhsal sağlıklarını doğrudan etkilediği gibi iş hayatında etkinlik ve verimliliğin artmasında da olumlu etkileri vardır (8). Çalışmamızın amacı, aile hekimliği asistanlarında tükenmişlik sendromu ve iş tatmini düzeylerini değerlendirmek ve aynı zamanda demografik özellikler, yaşam tarzı, çalışma şartları gibi farklı değişkenlerle ilişkilerini ortaya koymaktır.
Yöntem: Çalışmamıza, 2015 yılı içinde Şubat ve Mart aylarında Okmeydanı Araştırma ve Eğitim Hastanesi ve Şişli Hamidiye Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde uzmanlık eğitimi almakta olan, ulaşılabildiğmiz ve çalışmaya katılmayı kabul eden aile hekimliği asistanları dahil edildi. Katılımcılar çalışma hakkında bilgilendirildikten sonra onamları alınarak hazırlanmış olan anket yazılı olarak uygulandı. Anketler üç bölümden oluşmaktaydı; (A) Demografik veri formu ve kişisel yaşam tarzı, alışkanlıklar, sosyal ve akademik yaşam, çalışma koşulları hakkında sorular, (B) Maslach Tükenmişlik Ölçeği, (C) Minnesota İş Doyumu Ölçeği. Toplam 22 maddeden oluşan Maslach Tükenmişlik Ölçeği; duygusal tükenme (MBI-EE), Duyarsızlaşma (MBI-D) ve kişisel başarı (MBI-PA) duygusunda azalma olmak üzere üç alt boyutta değerlendirmektedir. Duygusal Tükenme (9 soru) ve Duyarsızlaşma (5 soru) ile ilgili sorular olumsuz, kişisel başarı (8 soru) ile ilgili sorular olumlu ifadelerden oluşmaktadır. Bu düzenlemede duygusal tükenme ve duyarsızlaşma soruları “hiçbir zaman = 0, çok nadir = 1, kimi zaman = 2, çoğu zaman = 3, her zaman = 4” şeklinde puanlandırılırken, kişisel başarı soruları tersine puanlandırılmıştır (hiçbir zaman = 4, çok nadir = 3, bazen = 2, çoğu zaman = 1, her zaman = 0). Bu puanların toplanması ile duygusal tükenme için 0-36, duyarsızlaşma için 0-20 ve kişisel başarı için 0-32 arasında değişen puanlar elde edilir. Uzmanlık öğrencilerinin doyumlarını ölçmek için 1967 yılında geliştirilen Minnesota İş Doyum Ölçeği kullanıldı (9). Ölçek 1985 yılında Türkçeye uyarlanarak geçerlilik ve güvenilirlik çalışmaları yapılmıştır (Cronbach alfa=0,77) (10,11). Minnesota İş Doyum Ölçeği 1-5 arasında puanlanan beşli likert tipi bir ölçektir. Toplam 20 sorudan oluşmaktadır. Puanlama “hiç memnun değilim = 1 puan”, “memnun değilim = 2 puan”, “kararsızım = 3 puan”, “memnunum = 4 puan”, “çok memnunum = 5 puan” şeklinde yapılmaktadır. Ölçekte ters soru bulunmamaktadır. lçekten alınabilecek en yüksek puan 100, en düşük puan 20 olup, orta noktaya düşen 60 ise nötr puanı ifade etmektedir. Puanların 20’ye yaklaşması doyum düzeyinin düştüğünü, 100’e yaklaşması ise doyum düzeyinin yükseldiğini göstermektedir. Minnesota İş Doyum Ölçeği ile kişinin içsel, dışsal ve genel doyum düzeyi belirlenebilmektedir.İstatistiksel analizler için IBM SPSS Statistics 22 (IBM SPSS, Türkiye) programı kullanıldı. Çalışmadan elde edilen veriler korelasyon analizi, bağımsız t-testleri, ki-kare gibi istatistiksel yöntemlerle analiz edildi. Anlamlılık p≤0.05 düzeyinde ve %95 güven aralığında değerlendirildi.
Bulgular: Çalışmamıza 20 erkek ve 26 kadın toplam 46 aile hekimliği asistanı katılmıştır. Ortalama tükenmişlik puanları; MBI-EE (duygusal tükenme) 22.28±5.60, MBI-D (duyarsızlaşma) 21.43±5.54, MBIPA (kişisel başarı) 30.93±4.93 ve ortalama iş doyumu puanı 58.63±13.74 olarak saptandı.
Tükenmişlik ve iş doyumu puanlarında cinsiyet ve medeni duruma göre değişkenlik gözlenmedi. Sosyal olarak aktif olmak yüksek iş doyumu (p=0.012), yüksek MBI-PA (kişisel başarı ) (p=0.001) ve düşük MBI-EE (duygusal tükenme) (p=0.026) ile ilişkili bulundu. Hastane yöneticileri tarafından desteklendiğini hissetmek ve eğitim içeriği ve kalitesinin yeterli olduğu düşüncesi yüksek iş doyumu (sırasıyla p=0.048, p=0.036) ve düşük MBI-D (duyarsızlaşma) ) puanları ile ilişkili bulundu (sırasıyla p=0.014, p=0.017).
Sonuç: Birçok çalışmada meslekte çalışma yılı arttıkça tükenmişliğin daha az görüldüğü ve iş doyumunun arttığı bildirilmiştir (12-15). Anestezi asistanlarında yapılan bir çalışmada 2. yıl asistanlarında duygusal tükenme ve duyarsızlaşma alt boyutundan alınan puanlar 4. yıl asistanlarına göre anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur (12). Çalışmamızda yaş ile duygusal tükenme ve duyarsızlaşma arasında negatif yönde korelasyon saptanmıştır. Yaş ve çalışma yılı arttıkça, duyarsızlaşmanın azalması, bireylerin deneyimle elde ettikleri başa çıkma yollarının daha gelişmiş olmasına bağlanabilir. Meksika’da Aile hekimliği asistanlarında yapılan bir çalışmada kadınlarda, 30 yaş altında ve 1. yıl asistanlarında daha fazla tükenmişlik gözlenmiştir (6).Bir çalışmada; duygusal tükenme düzeyi kadınlarda daha yüksek seviyede görülmüştür (16). Çalışmamızda ve bazı diğer çalışmalarda cinsiyete göre tükenmişlik düzeyleri açısından anlamlı bir fark saptanmamıştır (17-19).

Amaç: Kardiyovasküler hastalıklar tüm dünyada ve ülkemizde başta gelen mortalite sebebidir (1,3). Abdominal obezite, hipertansiyon, dislipidemi ve hiperglisemi ile karakterize bir tablo olan metabolik sendromlu (MetS) kişilerde kardiyovasküler morbidite ve mortalite artmıştır (4,6). İnsülin direncinin temel patogenetik mekanizma olarak kabul edildiği bu sendromun moleküler temeli henüz bilinmemektedir. Son yıllarda yapılan çalışmalarda yeni bir membran reseptörü olan CD36’ın insülin direnci ile ilişkili olduğu öne sürülmektedir. CD36; hücre adezyonu, antijen sunumu, apoptotik hücrelerin klirensi, yağ asiti ve lipidlerin transportu, kullanımı ve depolanmasında etkili bir multiligand reseptörüdür (7). CD36 eksikliğinde yağ asiti ve lipid transportunda oluşacak defektlerin ateroskleroz gelişimine yol açabileceği üzerinde durulmaktadır (8). CD36, insülin direnci ve ateroskleroz ilişkisinin araştırıldığı klinik çalışmalara literatürde çok az rastlanmaktadır. Ülkemizde MetS ve koroner arter hastalığı (KAH) prevalansının yüksek olması nedeni ile (9,10) bu tabloların patogenezinde rol oynayabilecek tüm faktörlerin değerlendirilmesi gereklidir. Bu çalışma, hastalarımızda KAH ve MetS ile CD36 eksikliği arasındaki ilişkiyi ortaya koymak amacı ile planlanmıştır.
Yöntem: Çalışma İstanbul Medeniyet Üniversitesi Göztepe Eğitim Hastanesi İç hastalıkları ve Kardiyoloji polikliniklerinde takip edilmekte olan, aşağıdaki özelliklere sahip 60 hasta ve kontrol grubunu oluşturan 32 kişide yapıldı.
Bulgular: Çalışmaya alınan 92 kişiden oluşan 3 grup şu şekilde teşekkül etmiştir. Birinci grup; KAH ve MetS ‘u olan 12 kadın, 16 erkek; toplam 28 hasta, ikinci grup; KAH olan fakat MetS’u olmayan 16 kadın, 16 erkek; toplam 32 hasta, kontrol grubu; KAH yönünden efor testi negatif, MetS’u olmayan 16 kadın, 16 erkek; toplam 32 kişi.
Sonuç: Bu çalışmada elde edilen veriler, MetS’u olan ve olmayan koroner arter hastaları ile kontrol grubu arasında CD36 düzeyi açısından bir fark göstermemiştir. CD36 eksikliği tip 1 ve tip 2 olmak üzere iki grupta incelenmektedir. Tip 1; hem trombosit, hem de monositlerde CD36 eksikliği olması, tip 2; sadece trombositlerde CD36 eksikliği olmasıdır (12). Yanai ve ark. tip 1 CD36 düzeyi ile insülin direnci ilişkisini araştırdıkları çalışmada birbirinden bağımsız sağlıklı 807 kişinin 8’nde flow cytometry yöntemiyle CD36 eksikliği saptamışlardır (13). Miyaoka ve ark. CD36 eksikliği olan 26 kişiden 5’nde insülin direnci
olduğunu göstererek, CD36’nın insülin direncinden sorumlu olabileceğini iddia etmişlerdir. Bu çalışmada CD36 eksikliği olan tüm hastalarda açlık insülin düzeyleri normal ve 4 hastada HbA1c düzeyi yüksek bulunmuştur. Oral glukoz tolerans testi yapılan
hastaların 4’nde glukoz tolerans bozukluğu, 5’nde de gecikmiş veya hiperinsülinemik cevapla beraber anormal insülin cevabı saptanmıştır. Hiperinsülinemik öglisemik klemp testi ile insülin direnci bakılan 5 hastanın tümünde ortalama tüm vücut glukoz
alımının kontrollerden daha düşük olduğu görülmüş ve bu sonucun CD36 eksikliği olan hastalarda sistemik insülin direnci varlığını gösterdiğini öne sürmüşlerdir (14). Kajihara ve ark. 91’i normal, 51’inde CD36 eksikliği olan Japonda insülin direncini araştırdıkları çalışmada, Pro90Ser CD36 mutasyonunun Japonlarda serbest yağ asidi düzeyinin yüksekliği ile ilişkili olduğunu ancak insülin direnci ile bir bağlantısının olmadığını gözlemişlerdir. Bu çalışmada CD36 eksikliği olanlarda serum insülin düzeyi ve HOMA modeli ile değerlendirilen insülin direnci kontrol grubuna benzer bulunmuştur (15). Furuhashi ve ark. CD36
eksikliğinin insülin direnci ve lipid metabolizması üzerine etkisini araştırmak için tip 1 CD36 eksikliği olan 61 hasta ile 25 kişilik kontrol grubunu incelemişlerdir. Bu çalışmada diyabet, açlık plazma glukozunun 7 mmol/L olması veya hipoglisemik ajan kullanımı olarak tanımlanmış, diyabeti olmayan hastalarda insülin direnci HOMA modeliyle değerlendirilmiştir. Tip 1 CD36 eksikliği olan grupta kontrol grubuna göre insülin direnci bakımından anlamlı fark bulunmamıştır. Sonuç olarak insan CD36 eksikliğinin insülin direncinden sorumlu olmadığı görüşüne varılmıştır (16).